In Nederland is een echt fietsland, er zijn meer fietsen dan mensen. De fiets, zoals we die nu kennen, is in stappen uitgevonden. De loopfiets waarop de Duitse baron Carl von Drais zu Sauerbronn in 1819 patent heeft gekregen is de eerste echte stap geweest in de ontwikkeling van de fiets (de fiets was bekend onder de naam Draisine). In 1861 werd door Henri Michaux een trapfiets ontwikkeld (in die tijd nog met houten wielen met houten spaken) die later door evolueerde naar ijzeren spaken (de vélocipède genaamd). Ook werd het voorwiel groter gemaakt zodat je hard kon fietsen (de zogenaamde hoge bi). Omdat dat (steeds) hogere voorwiel zeer onveilig was ging men terug naar lagere wielen en ontwikkelde John Kemp Starley een fiets met twee even grote wielen, de trappers aan het frame tussen de wielen in en een ketting zodat het trappen makkelijker ging (de Rover veiligheidsfiets). Door de uitvinding van de luchtband in 1888 door John Boyd Dunlop werd het fietsen een stuk comfortabeler en de fiets compleet. Rond 1900 was de fiets inmiddels zo doorontwikkeld dat het de vorm kreeg die het nu eigenlijk nog steeds heeft. Uiteraard zijn er nadien veel meer modellen gekomen en zijn er vele varianten ontstaan op de traditionele fiets; zowel dames- als herenfietsen, wielrenfietsen mountainbikes, crossfietsen en elektrische fietsen.

Van de fiets zijn in de loop der jaren andere vervoermiddelen afgeleid, zoals de vooral in Azië populaire riksja en becak. Daarnaast zijn er, in de loop der jaren, enkele gemotoriseerde varianten op de fiets ontwikkeld: de bromfiets, snorfiets, scooter en motorfiets.

Nederland heeft momenteel één van de meest succesvolle fietsindustrieën ter wereld. De grondlegging voor die succesvolle fietsindustrie is al in de 19e eeuw begonnen. Het succes leidde in 1893 tot de oprichting door rijwielfabrikanten tot de "De rijwiel Industrie" (RI). In 1900 kwam de automobielindustrie erbij en daarmee ook de letter A in RAI.

Scooter

Een scooter is een vervoermiddel op twee wielen dat wordt aangedreven door een motor. Een kenmerk van een scooter is dat de voeten tijdens het rijden naast elkaar tussen de stuurinrichting en de zitplaats worden geplaatst.

Techniek
Bij een hedendaagse scooter is de motor, door middel van de behuizing voor de aandrijving, vast verbonden met de achteras. Daarbij dient deze tevens als achtervork, de voorkant van het motorblok scharniert hierbij in het frame. Het motorblok is dus niet vast in het frame geplaatst, zoals bij conventionele brom- of motorfietsen. Bij deze voertuigen bevindt zich achter het motorblok een scharnierpunt voor de achtervork waarin het achterwiel bevestigd is. Dit betekent dat bij scooters de motor en aandrijving meeveren met het achterwiel (onafgeveerd gewicht). Deze constructie is dermate star en sterk, dat volstaan kan worden met een enkelzijdige wielophanging met slechts één achterschokbreker. Een belangrijk voordeel van de lage plaatsing van motor en aandrijving is dat het zwaartepunt van een scooter laag ligt (lager dan bij brommers en motoren), wat de stabiliteit en wegligging ten goede komt.

De techniek is bij scooters zo veel mogelijk verborgen achter plaatwerk; een uitzondering op dit principe is de Honda Zoomer. De meeste scooters hebben een stalen buizenframe voorzien van lipjes waaraan de kunststof beplating is aangebracht. Deze kunststof delen hebben geen dragende of constructieve functie, ze dienen enkel ter verfraaiing. Als enige scootermerk is een Vespa voorzien van een geheel metalen, zelfdragende carrosserie.

Een moderne scooter heeft een automatische transmissie, ook wel Variomatic genaamd. De elektrische scooter is in opkomst, maar veruit de meeste scooters maken nog gebruik van tweetakt- en viertaktmotoren. Er zijn tegenwoordig ook scooters die gebruikmaken van een injectiemotor, zoals de Aprilia SR Ditech en de Peugeot Jetforce.

Geschiedenis
Aanvankelijk werden gemotoriseerde autopeds als 'scooter' aangeduid. Na de Tweede Wereldoorlog werden enige tijd door verschillende producenten vouwscooters geproduceerd. Dit type werd in de oorlog door parachutisten gebruikt. In de naoorlogse jaren werden scooters vrij populair als redelijk goedkoop en comfortabel transportmiddel, bekende types waren de Vespa en de Heinkel. Toen de auto wat meer bereikbaar werd voor de gewone burger, verdwenen ze uit het straatbeeld. De scooters waren in Nederland tot eind jaren 80 verboden omdat er als kromme regel ook mee gefietst moest kunnen worden[bron?], dit kon met brommers wel, al was dit bijna niet te doen. Begin jaren 90 werd deze regel afgeschaft en kregen de scooters vrij baan, en werden ze opnieuw populair.

In de jaren 50 en 60 waren de Britse Mods de tegenhangers van de - motorrijdende - Rockers. In plaats van stoere, vaak opgevoerde motorfietsen en leren kleding gebruikten de Mods nette kleding en veelal versierde scooters.

Diefstalgevoeligheid
In Nederland werden er in 2011 bijna 17.000 scooters en bromfietsen gestolen. Omgerekend betekent dit dat 1 op de 60 bromfietsen werd gestolen. Piaggio, Peugeot en Tomos zijn in absolute aantallen de meest geliefde merken bij de dieven. Het terugvindpercentage ligt gemiddeld op 23,5%

Aantallen
In 2010 werd door het RDW het miljoenste scooter, snor- of bromfiets kenteken geregistreerd, in 2007 waren er ongeveer 700.000 van deze kentekens in omloop.

Opvoeren
Het opvoeren van een scooter betekent dat iemand (doorgaans de eigenaar of berijder) zodanig in de afstelling van het motormechanisme ingrijpt, dat er met een hogere snelheid kan worden gereden dan daarvoor. De snelheidsbegrenzing van de scootermotor wordt omzeild, of althans minder effectief gemaakt.

Het te hoog opvoeren van een bromscooter is in Nederland verboden, onder andere om veiligheidsredenen. De toegestane maximumsnelheid is (afhankelijk van de weg) 45 km/h, maar ook bestuurders die zich met een opgevoerde scooter aan de maximumsnelheid houden, kunnen worden bekeurd.

Bromfiets

Een bromfiets, informeel ook brommer, plaatselijk plof, kan worden beschouwd als een tussenvorm tussen fiets en motorfiets. In Nederland was tot 1966 de officiële benaming rijwiel met hulpmotor.

De bromfiets is een voertuig, met een door de constructie bepaalde maximumsnelheid van 45 km/h, uitgerust met een verbrandingsmotor met een cilinderinhoud van niet meer dan 50 cc of een elektromotor met een nominaal continu maximumvermogen van niet meer dan 4 kW. In de Nederlandse wet is bepaald dat brom- en snorfietsen niet harder mogen kunnen dan de maximum constructiesnelheid zoals die staat vermeld op het kentekenbewijs en in het kentekenregister, vermeerderd met 5 km/uur. De maximale rijsnelheid is echter 45km/u, er mag nergens sneller worden gereden.