Een kentekenplaat, nummerplaat of nummerbord is een onderdeel van het kenteken van een voertuig.

De kentekenplaat bevat een landcode en een in een bepaald land uniek uitgegeven combinatie van letters en/of cijfers, aan de hand waarvan men de eigenaar van het voertuig kan traceren, alsmede de technische specificaties welke volgens de homologatie bij het voertuig behoren.

Het monteren van een kentekenplaat op een auto is vrijwel overal ter wereld verplicht. De afmetingen, kleurstelling en locatie van de kentekenplaten kan per land en per soort voertuig verschillen.

Er zijn twee soorten systemen in zwang voor de toekenning van kentekennummers. Een systeem kent een nummer toe aan het voertuig, waar bij verkoop de gegevens van de eigenaar worden aangepast. In het andere systeem is het nummer gebonden aan de eigenaar en worden bij aanschaf van een nieuw voertuig de gegevens van het voertuig aangepast.

Nederland was het derde land ter wereld waar de kentekenplaat werd ingevoerd, maar was wel het eerste land met nationale registratie. Het eerste kenteken, nummer 1, werd uitgegeven aan de Zoutkamper J. van Dam, die een auto had van eigen fabricaat. Zijn broer had nummer 2. Deze auto's waren gemaakt door de Groninger Motorrijtuigen Fabriek. Er is een foto van de auto bewaard gebleven.

In Nederland had de kentekenplaat van 1951 tot en met 2004 een zesdelige combinatie van cijfers en letters, verdeeld in drie groepen van twee (bijvoorbeeld DK-66-24). In 2007 verscheen voor het eerst een combinatie van achtereenvolgens twee cijfers, drie letters en één cijfer (01-GBB-1). Op 19 mei 2008 werd deze combinatie ook ingevoerd voor auto's in particulier bezit. Zie verder Nederlands kenteken voor de combinaties.

Van 1905 tot en met 1951 kon in Nederland aan de hand van het kenteken afgeleid worden uit welke provincie de auto afkomstig was. Sinds 1951 is de cijfer-lettercombinatie in Nederland echter onafhankelijk van de plaats waar de eigenaar woont.

In Nederland is het kenteken gekoppeld aan het voertuig.