Metaalbewerking is het proces van het bewerken van metalen om daarmee onderdelen, assemblages of grootschalige projecten te creëren. Dit kunnen grote schepen en bruggen zijn maar ook zeer detaillistische motoronderdelen of sieraden. Doordat de metaalbewerking zoveel omvattend is vereist het tevens een breed scala aan vaardigheden, processen en hulpmiddelen.
De meeste metaalbewerkingsbedrijven zijn gespecialiseerd in een bepaald onderdeel van de metaalbewerking; bijvoorbeeld in laswerk, verspanende bewerkingen, framebouw of bijvoorbeeld bewerken van gietstukken.
Met metaalbewerking is begonnen na de ontdekking van het uitsmelten van diverse ertsen, dat een hamer- en kneedbaar metaal voortbrengt bruikbaar voor het maken van gereedschappen en sieraden. Tegenwoordig zijn er tal van machinewerktuigen die in staat zijn om een nauwkeurig, bruikbaar werkstuk voort te brengen. Veel handenarbeid is door machines overgenomen.
De vraag is in hoeverre de vakman wordt vervangen door technologie. Er zijn duidelijke verschuivingen te zien, zo vond (conventioneel) verspanen hoofdzakelijk plaats aan de werkbank en is dat tegenwoordig verschoven naar CNC verspanen (computergestuurd verspanen). Conventioneel verspanen wordt nu voornamelijk gebruikt voor enkelstuk productie. Toch blijven de vaklui nog steeds hard nodig, niet alleen bij de enkelstuk productie maar zeker ook aan de machine. Daarnaast zullen reparaties van onderdelen ook door (vak)mensen te worden uitgevoerd.
Indeling in categorieën
Metaalbewerkingsprocessen:
- Verspanende technieken;
- Niet-verspanende technieken;
- Verbindingstechnieken.
Voorbeelden van bovenstaande technieken:
- Verspanende technieken: boren, draaien, frezen, slijpen, zagen, draadsnijden, graveren, etc.
- Niet-verspanende technieken: buigen, drijven, etsen, gieten, hameren, persen, ponsen, smeden, stansen, stempelen, walsen, etc.;
- Verbindingingsprocessen; lassen, solderen, galvaniseren, plateren etc.
